vrijdag 6 november 2009

eerste reactie's

He Aenne, hartstikke gefeliciteerd met je boek! Je hebt een grote wens van oma in vervulling laten gaan. Zij wilde altijd een boek schrijven maar kwam in haar lange leven niet verder dan de titel. Heel erg goed dat jij dit nu wel hebt kunnen doen. Marian Steven

Lieve Aenne,
Wat een verrassing, ik kan me voorstellen dat je geweldig trots en gelukkig bent met je boek. Je gedachten delen met jezelf, je zelf toevertrouwen aan woorden die iedereen kent, maar die jij alleen zo kan opschrijven. Het lijkt me een mysterie, een wonder. Hannie van Dijk

Heftig! Leonie Jongbloed

Al genomineerd voor het boekenbal. Ik ben een trotse Pa. Rick Jongbloed

Wat een onwijs mooi gedicht over David, moest er gewoon om huilen. Evelien Wouters

Ik ben heel trots op je schat Bart van Loon

woensdag 4 november 2009

Licht in het duister, daar is hij dan!!

Ja hoor eindelijk, na bijna twee weken wachten!!
Eindelijk kwam de postbode, en ik heb mijn boek net voor het eerst in mijn handen gehouden.
Raar voelt het, lijkt niet echt!
Maar hij is helemaal van mij, zo gek en zo onwerkelijk.

En vanaf nu te bestellen via mij of http://lichtinhetduister.pumbo.nl

Zoektocht

Na mijn beslissing, dat dit dan echt het moment is dat mijn woorden, gedachten dan een boek moeten gaan worden. Toen begon mijn zoektocht, welke gedachten, gedichten vind ik goed genoeg om in een boek te verwerken.
En dan ook alles in de computer zetten, want natuurlijk stond alles gewoon op papier.

Vele manuscripten verzonden, via de post, via de mail. En dan wachten op antwoord. Na lang zoeken heb ik een site gevonden.
Alles in gang gezet, en dan afwachten wanneer mijn boek op de deurmat valt......

Het ontstaan!

Al jaren schrijf ik (Aenne) mijn gevoelens en gedachten op papier, in notebloks of wat ik op zo'n moment voor handen heb.
Altijd heb ik gedroomd om er ooit een boek van gemaakt, maar keer op keer schoof ik dat naar de zijlijn, want waar haal je het geld vandaan. Hoe pak je zoiets aan enz.

Op 9 oktober jongstleden schreef ik een mail naar mijn vader, om hem te vertellen wat ik voor hem voel en hoe ik over een aantal dingen dacht.

Lieve Papa, Woorden zeggen misschien niet veel, maar toch wil ik ze met je delen.Vandaag ben ik me een ongeluk geschrokken, en terwijl ik dit zit te typen zit ik alweer te janken. Het idee om je te verliezen, het gevoel dat dit zou geven. Daar wil ik niet aan denken, maar ik voel het wel. Toen je vanmiddag zei,dat je zo aan Opa moest denken toen je daar in hetzelfde ziekenhuis op de zelfde afdeling liep om nu zelf longfoto's te laten maken.Mijn hart brak! Je hebt me misschien niet gemaakt, maar je bent voor mij mijn enige echte vader. Nooit zal iemand jou plek in kunnen nemen. Dat je zoveel liefde in je hebt, terwijl je zulke rote dagen hebt en dan nog aan je kinderen denken. Dat je niet wilt dat die zich teveel zorgen maken, omdat ze al zoveel aan hun hoofd hebben. Maar pap, ik wil toch nog een keer zeggen, dat jij altijd alles mag zeggen,hoe moeilijk we het ook hebben. Ik zou je mijn hart geven, als je er langer doorzou leven. Maar ik wil je nog lang niet kwijt............ Aenne

Naar aanleiding van mijn email, kreeg ik natuurlijk een reactie. Maar die houd ik zoals jullie waarschijnlijk begrijpen voor mezelf.
Maar wat mijn vader vooral zei, was dat het nu tijd werd om mijn woorden tot een boek te laten maken. En zo begon mijn zoektocht naar een organisatie die mijn boek wilde uitgeven....